Gurit Mashuri
“Jagat iki ana, ana kang jaga!”
aku isih eling marang kandhamu, tatkalane lemah dadi kawah
ing antarane porong-tanggulangin
banjur krasa ana kang gosong ing batin
batin panguripku, ngegirisi marang daya lantipku
kaya gosonge areng klapa kang wus ilang wawa
kaya jasad kang limpad kelangan nyawa...
awakmu banjur nyuwun, nyadong
marang langit kaya nyadonge
Tags : Puisi Jawa,